Ομιλία Γιώργου Α. Παπανδρέου στο 19ο Συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γυναικών

Ευχαριστώ πολύ Pia. Αγαπητή Marlene, αγαπητή Louise, αγαπητοί σύντροφοι και αγαπητές συντρόφισσες, θα ήθελα να σας καλωσορίσω θερμά στην Αθήνα, στην Ελλάδα και εδώ, στο Σούνιο. Επίσης, θα ήθελα να σας συστήσω την επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας της Διεθνούς Σοσιαλιστικής Γυναικών, τη Φώφη Γεννηματά. Δεν παρευρέθηκε εδώ τις προηγούμενες ημέρες, διότι έπρεπε να χειρουργηθεί. Όπως βλέπετε, είναι πολύ καλύτερα και αποφάσισε να παρευρεθεί εδώ, μαζί μας. Είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση η υγεία της.

Πιστεύω στις γυναίκες και στο δημιουργικό τους δυναμικό. Πιστεύω στις δυνατότητες και ικανότητες που διαθέτουν οι γυναίκες, που πολλές φορές αμελούνται, παραμελούνται, στην ουσία υποτιμούνται και καταστέλλονται. Γνωρίζω ότι χρειαζόμαστε τη δική σας δυναμική ικανότητα για το ευρύτερο κίνημά μας, για την κοινωνία μας, για τον κόσμο μας. Και μπορούμε να απελευθερώσουμε αυτό σας το δυναμικό μόνο εάν δούμε τα δικαιώματα των γυναικών ως ανθρώπινα δικαιώματα. Δηλαδή την ίση συμμετοχή των γυναικών στη κοινωνία μας και στο κίνημά μας. Αυτός είναι απαράβατος όρος για να αλλάξει ο κόσμος μας.

Γι' αυτό ήθελα να συγχαρώ την Pia Locatelli μαζί με την Marlene Hass για την επανεκλογή τους, όπως θα ήθελα να συγχαρώ και τις εξερχόμενες Προέδρους και μέλη του Εκτελεστικού. Θα ήθελα να σας συγχαρώ, διότι πιστεύουμε πως η συμμετοχή των γυναικών αποτελεί μείζονα προτεραιότητα στην πολιτική μας εργασία και έργο. Και ελπίζω Pia, όπως είπες και εσύ, να έχουμε περισσότερες γυναίκες, ένα 30%, στη θέση των αντιπροέδρων, υποστηρίζοντας τα σχέδια της SIW και στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική.

Θα εγκριθούν τα νέα Συντάγματα και η Σοσιαλιστική Διεθνής Γυναικών θα εργαστεί σκληρά γι' αυτό. Θα επέλθουν οι αλλαγές και, τη Δευτέρα, όπως ορίσαμε, με τις νέες αυτές αλλαγές, θα έχουμε ένα νέο δυναμικό, δημιουργικότητα στη Σοσιαλιστική Διεθνή και στα κόμματά μας.

Αυτό το είδα και στο ΠΑΣΟΚ. Το δικό μας σοσιαλιστικό κόμμα της Ελλάδας. Εγώ και πολλοί άλλοι πιστεύουμε και δώσαμε μεγάλη μάχη για μία μεγάλη ποσόστωση γυναικών, για να υπάρξει ισότητα φύλων. Που σημαίνει ότι θα έχουμε συμμετοχή γυναικών σε όλες τις συνιστώσες του κόμματος. Και έχουμε ένα 40% σε όλα τα εκλεγμένα σώματα και επιτροπές του κόμματός μας. Και έτσι, έχουμε μία νέα δυναμική και ελπίδα για το κόμμα μας.

Σήμερα, ήρθα να σας πω, όχι ότι μόνο πιστεύω στις γυναίκες, όπως είναι γνωστό, αλλά πιστεύω ότι έφτασε η δική σας ώρα. Οι γυναίκες μπορούν να διαδραματίσουν τον μείζονα ρόλο για την αλλαγή στον κόσμο μας σήμερα. Και ο σημερινός αγώνας, είναι ο αγώνας της προόδου, που κινείται μέσα και πέραν των κοινωνικών αλλαγών. Δίνουμε μάχη για να επιτύχει η ανθρωπότητα. Και αυτό θα μας απασχολήσει και στη Σοσιαλιστική Διεθνή σε δύο ημέρες.

Σήμερα, η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει ένα δίλημμα. Σήμερα, η ανθρωπότητα πρέπει να προβεί σε επιλογές. Η ανθρωπότητα πρέπει να προβεί σε μία επιλογή με απλούς όρους. Είτε θα κινηθούμε προς μία εποχή βίας, στην πλανητική ιστορία της καταστροφής, του ανταγωνισμού και του πόνου, ή εμείς, η ανθρωπότητα, όλοι μαζί, θα δημιουργήσουμε έναν νέο παγκόσμιο πολιτισμό. Τον πολιτισμό της ειρήνης.

Ας είμαι σαφής. Έχουμε να κάνουμε με αποκαλυπτικής εμβέλειας αλλαγές. Και ιδιαίτερα τα παιδιά μας. Οι κλιματικές αλλαγές που μας οδηγούν σε μία περίοδο ξηρασίας, σε λειψυδρία, απερήμωση, πλημμύρες, ανταγωνισμό για νέες ενέργειες, απορρυθμισμένη ενέργεια, που οδηγεί στην ανελικτική πορεία των τιμών τροφίμων και, σε μεγάλο πλούτο, που οδηγεί σε ανισότητες, σε διαφθορά και στην φίμωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Σε διασπορά των νέων τεχνολογιών, που μας οδηγούν σε εμπόλεμες καταστάσεις, καθώς και σε συνεργασία κυβερνήσεων, που πολλές φορές φιμώνουν τα δικαιώματά μας.

Εάν δεν βρούμε την θέληση να κυβερνήσουμε τον κόσμο κατά δημοκρατικό, ίσο, ανθρώπινο, βιώσιμο, καθώς και ειρηνικό τρόπο, τον τρόπο που εμείς, οι σοσιαλιστές, εμείς οι δημοκράτες, ξέρουμε ότι μπορούμε, τότε όλα τα ανωτέρω φαινόμενα θα οδηγήσουν σε μία εποχή ανείπωτης βίας. Αποκαλυπτικής βίας. Δεν θα έχουμε παρά λειψυδρία, βία, στα χωριά μας, στους τόπους μας, και μεγάλες μεταναστευτικές ροές.

Ένα μέλλον, όπου θα αντιμετωπίσουμε τη βία, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Τη βία, καθώς θα ξυπνήσουμε σε μία κατάσταση φτώχειας, γιατί δεν θα μπορέσουμε να έχουμε τρόφιμα για τις οικογένειές μας. Τη βία της απώλειας εργασίας και της μη εξεύρεσης νέας. Τη βία της μεγαλύτερης ανισότητας στον πολιτιστικό, εκπαιδευτικό, τεχνολογικό και οικονομικό τομέα. Τη βία του πολέμου για πετρέλαιο και νέες πηγές υδρογονανθράκων.

Γνωρίζουμε, εμείς οι σοσιαλιστές και δημοκράτες, ότι υπάρχει και άλλη επιλογή. Υπάρχει άλλος τρόπος, υπάρχει εναλλακτική. Εμείς, ως ανθρωπότητα, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχουμε τα μέσα, έχουμε τους πόρους, έχουμε την οικονομική δυνατότητα, έχουμε την τεχνολογία, έχουμε την πείρα. Έχουμε τη δυναμική ικανότητα να επιλύσουμε και να αποκαλύψουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος. Μπορούμε να λύσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη, να σώσουμε τον πλανήτη, να απομακρύνουμε τη φτώχεια, να έχουμε νέες βιώσιμες πηγές ενέργειας, για να μην αλληλοεξοντωνόμαστε γι' αυτές.

Να εκπαιδεύσουμε όλους τους πολίτες του πλανήτη μας. Μπορούμε να δώσουμε σε όλους τους πολίτες πρόσβαση στις νέες τεχνολογίες και, δια μέσου των νέων τεχνολογιών, προσπελασιμότητα στον κοινό πολιτισμό του πλούτου, ενός γενικότερου πολιτιστικού μοντέλου «πράσινης ενέργειας», και «πράσινης ανάπτυξης».

Μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Μπορούμε να επιλύσουμε τα προβλήματά μας, να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και να φτάσουμε σε μία ισότιμη κοινωνία, όπου όλοι σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον, όπου υπάρχει μία κοινωνία συνοχής, όπου θα έχουμε ένα βιώσιμο και αειφόρο μέλλον. Το ξέρουμε, διότι το κίνημά μας το πέτυχε αυτό σε εθνικό επίπεδο και σε πολλά σημεία του κόσμου. Αυτή είναι η πεμπτουσία του αγώνα μας.

Όμως, υπάρχει ένας απαράβατος όρος. Χρειαζόμαστε την πολιτική θέληση, αλλά και έναν νέο πολιτισμό της ειρήνης. Έναν πολιτισμό που θα μας επιτρέψει, θα μας βοηθήσει, θα μας προετοιμάσει, θα μας καταρτίσει, θα μας εκπαιδεύσει για να επικοινωνούμε, να κατανοούμε, να δεχόμαστε τις διαφορές και να τις χρησιμοποιήσουμε υπέρ ημών. Έτσι ώστε να υπάρχει κοινό συναίσθημα με όλους, που θα ενδυναμώσει τη συνεργασία, τη συνύπαρξη, την συμβίωση σε έναν υπεράριθμο πλανήτη και στο παγκόσμιό μας χωριό.

Μία νέα κουλτούρα ειρήνης, έτσι ώστε να δεχτούμε αυτή την πεμπτουσία αξιών και τις κοινές αξίες που χρειαζόμαστε, για να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις. Όχι βίαια, αλλά με συνεργασία, ειρηνικά.

Αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί σύντροφοι, ποιος θα ήταν σε καλύτερη θέση να προχωρήσει σ' αυτή την αλλαγή; Και ποιος μπορεί να ενσωματώσει αυτόν τον πολιτισμό ειρήνης και συνεργασίας; Ποιος είναι σε καλύτερη θέση να κατανοήσει αυτές τις ανάγκες αποφυγής της βίας; Ποιος είναι σε καλύτερη θέση να αντισταθεί στη βία; Ποιος είναι σε καλύτερη θέση να καταρτίσει την ανθρωπότητα, να απαγορεύσει τη βία ως μέσον επίλυση διαρροών;

Είναι εκείνη που έζησε τη βία, είναι εκείνη που υπέμεινε, είναι εκείνη που ένιωσε την πίεση, είναι εκείνη που ήταν θύμα βίας. Είναι η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν σ' αυτόν τον πλανήτη. Μία πολύ μεγάλη πλειοψηφία που, κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο, βίωσε τη βία στην καθημερινή της ζωή. Τη βία της ανισότητας, τη βία της περιθωριοποίησης, τη βία της κατάχρησης, τη βία της υφαρπαγής.

Είναι εκείνη που απετέλεσε το μεγάλο θύμα, το θύμα που υπέστη τη βία. Που τη βίωσε και που μπορεί να γίνει η δύναμη κατά της βίας. Και να μιλήσει για έναν νέο πολιτισμό ειρήνης, στην αντιμετώπιση των καθημερινών μας προβλημάτων.

Ποια είναι αυτή η πλειοψηφία; Είναι οι γυναίκες. Διότι εσείς είστε η μεγάλη πλειοψηφία, αλλά πλήττεστε από έναν πολιτισμό βίας. Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες αγοράζονται και πωλούνται καθημερινά μέσα στα πλαίσια της σεξουαλικής εμπορίας. Γίνονται σεξουαλικοί ακρωτηριασμοί στην Αφρική. Οι γυναίκες βιάζονται, διότι δεν υποστηρίζουν «αυτούς που πρέπει». Γίνονται εγκλήματα τιμής. Ακόμα και κατά κοινωνικών λειτουργών. Πολλές φορές, θυματοποιούνται ακόμα περισσότερο οι γυναίκες, στα πλαίσια των ποινικών δικαστηρίων. Όπως μία γυναίκα απ' τη Σαουδική Αραβία, η οποία στην ουσία υπέστη βία δεκατέσσερις φορές. Βιάστηκε δεκατέσσερις φορές και καταδικάστηκε γι' αυτό. Ακόμα και τα Ηνωμένα Έθνη το αναγνωρίζουν αυτό. Υπάρχει κατάχρηση, υπάρχει βία, υπάρχουν βιασμοί.

Θα πρέπει να υπάρξει μία δεοντολογία και ένας κώδικας συμπεριφοράς, έτσι ώστε οι γυναίκες, τουλάχιστον κατά τις εμπόλεμες συρράξεις, να μην υφίστανται και την επιπρόσθετη βία του βιασμού. Υπάρχει και η οικογενειακή βία. Μιλάτε για μία πολιτιστική βάση, νέα πολιτιστική βάση ειρήνης, για να αντιμετωπίσετε τη βία.

Καταλαβαίνατε τι θα γινόταν αν είχαμε μία κυβέρνηση, κυβέρνηση από γυναίκες, για να αντιμετωπίσει καταστάσεις βίας και πολέμου; Το είδαμε αυτό στη Μέση Ανατολή. Και θα πρέπει να συγχαρούμε τις γυναίκες στην Ισραηλινή Κυβέρνηση και την Παλαιστινιακή Αρχή, που εργάζονται πολύ σκληρά και στενά για την επίλυση του Μεσανατολικού. Αν αφήναμε τις γυναίκες να κυβερνήσουν, είμαι σίγουρος ότι θα είχαμε ήδη ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Μπορείτε να φαντασθείτε τις γυναίκες, να θεωρήσουν τα οικονομικά συμφέροντα υπεράνω των κοινωνικών; Εγώ δεν μπορώ να το δεχθώ αυτό. Δεν μπορούν οι γυναίκες να καταπολεμήσουν τους πρόσφυγες και αυτούς που αποζητούν άσυλο.

Μιλάτε για θέματα ειρήνης, υγείας, εκπαίδευσης, αειφόρου ανάπτυξης, παγκόσμιας διακυβέρνησης. Πιστεύω ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη ευαισθησία, αν η διακυβέρνηση του κόσμου βρισκόταν στα χέρια των γυναικών.

Ο Richard Robbins μίλησε για το γεγονός ότι οι γυναίκες, στην ουσία, επιτελούν οικονομική εργασία κατά 2/3 περισσότερο απ' τους άνδρες, εδώ αμείβονται πολύ λιγότερο. Μιλάμε για την ελεύθερη αγορά. Το μαγικό ραβδί που λύνει τα πάντα. Όμως, οικονομική απορρύθμιση σημαίνει ότι οι γυναίκες με παιδιά έχουν πληγεί περισσότερο απ' αυτή την κατάσταση. Και αυτή είναι μία μορφή βίας. Μιλάμε για στέγαση, για εκπαίδευση, όλα αυτά δεν μπορούν να επιλυθούν όταν βρίσκονται στα χέρια των λίγων, διότι και αυτή είναι μία μορφή βίας.

Δεν μπορούμε να δεχτούμε την ξέφρενη οικονομία και τη μη ρυθμισμένη οικονομία. Βλέπουμε ότι οι γυναίκες υπό συνθήκες φτώχειας αυξάνονται. Δηλαδή, πρέπει να παράγουν κοινά αγαθά, αλλά δεν μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους. Στην Αϊτή, οι μητέρες ταΐζουν τα παιδιά με λασπόπιτες και πίτες από ζάχαρη για να επιζήσουν. Ενώ, δυστυχώς, ο κορβανάς του κράτους γεμίζει με χρήματα. Και αυτό είναι βία.

Στο Ιράκ, το ίδιο ακριβώς ισχύει. Οι γυναίκες εξωθούνται στην πορνεία, γιατί τα τρόφιμα δεν είναι βασικό αγαθό. Το 2006, οι μετανάστες έφτασαν τα 95 εκατομμύρια, μέσα στα πλαίσια των μεταναστευτικών ροών. Και πρέπει να αφήσουν τα παιδιά τους πίσω, στα πλαίσια αυτά. Και αυτό είναι μία μορφή βίας.

Σήμερα το βράδυ, θα δώσετε ένα μήνυμα ελπίδας και ειρήνης στο Λαύριο, που είναι μία πληγείσα περιοχή, η οποία δέχτηκε πολλούς μετανάστες. Άρα, θα προσυπογράψετε ένα μήνυμα για μία νέα ειρηνευτική διαδικασία και έναν πολιτισμό ειρήνης. Και θα ήθελα να σας συγχαρώ για την απόφαση αυτή. Να συνεχίσετε να αποστέλετε παρόμοια μηνύματα ελπίδας και αλλαγής.

Το μήνυμά μου είναι πολύ σαφές σήμερα. Σας χρειαζόμαστε. Σας χρειαζόμαστε, γιατί εσείς οι γυναίκες πρέπει να έχετε μία φωνή ισότητας, μία ισότιμη φωνή. Να έχετε εκπαίδευση, ασφάλεια, ευημερία, πρόσβαση στα οικονομικά και στα πολιτικά δρώμενα, δικαιώματα και ελευθερίες. Σας χρειαζόμαστε σήμερα, να αναλάβετε και να πάρετε τα ηνία σε θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα και, να δημιουργήσετε ένα νέο παγκόσμιο πολιτισμό.

Και σ' αυτό το τεράστιο σχέδιο, ξέρετε ότι θα έχετε την πλήρη και αμέριστη υποστήριξή μου. Θα ήθελα και πάλι να σας καλωσορίσω στην Ελλάδα, το λίκνο του πολιτισμού και το λίκνο της Δημοκρατίας. Αλλά αυτός είναι ένα καθημερινός μας αγώνας. Δεν πρόκειται για μνημείο του παρελθόντος. Είναι κάτι, για το οποίο πρέπει να δίνουμε καθημερινή μάχη και γι' αυτό βρισκόμαστε εδώ. Γι' αυτό και η Σοσιαλιστική Διεθνής και η Σοσιαλιστική Διεθνής των Γυναικών μάχονται. Και θα μετατρέψουμε αυτό τον κόσμο σε έναν δίκαιο κόσμο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσοχή σας.