Ομιλία Μάρκου Μπόλαρη στη συζήτηση στη Βουλή του σχεδίου νόμου "Ίδρυση και λειτουργία κολεγίων"

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι Έλληνες καταγράφονται ως οι πλέον απαισιόδοξοι πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν είναι τυχαίο αυτό, διότι η χώρα τα τελευταία χρόνια κυβερνάται από μία κυβέρνηση, η οποία δείχνει ότι στερείται οράματος, δείχνει ότι δεν έχει συγκεκριμένους στόχους και αυτούς τους στόχους, αν τους έχει, όποιους έχει, δεν τους έχει κάνει κτήμα του Έλληνα πολίτη. Έτσι, φυσικό επόμενο είναι η απαισιοδοξία εν μέσω και μιας γενικευμένης οικονομικής πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, η οποία δεν οφείλεται σε κρίση του δικομματισμού, αλλά στην κρίση της συντηρητικής πολιτικής της νέας κυβέρνησης.
Το Υπουργείο Παιδείας δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση, αν και θα έπρεπε. Δυστυχώς δεν είναι εξαίρεση. Το Υπουργείο Παιδείας τα τελευταία χρόνια έχει πείσει τους Έλληνες πολίτες ότι ο όρος «μεταρρύθμιση» είναι συνώνυμος του όρου «φενάκη». Μεγάλα λόγια και μηδενικό αποτέλεσμα. Μεγάλα λόγια και καμιά παρέμβαση. Μεγάλα λόγια και τα βάρη στην πλάτη του Έλληνα πολίτη αυξάνονται.
Στο τέλος η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αντί να παρεμβαίνει για να λύσει τα καίρια ζητήματα, τα οποία έχουν ανάγκη άμεσης πολιτικής παρέμβασης για επίλυση, εμφανίζεται να υποτάσσει τις εκπαιδευτικές πολιτικές στις πολιτικές σκοπιμότητες της Κυβέρνησης χάρη μικροκομματισμού.
Κύριε υπουργέ, αν στο βήμα αυτό είχαμε σήμερα ένα γονιό, είχαμε μια μητέρα, νομίζω ότι με απλά λόγια θα σας έλεγε τι έχει ανάγκη η παιδεία, τι είναι αυτό που θέλει η ελληνική οικογένεια. Θα σας μιλούσε για ένα σχολείο ποιότητας, ένα δημόσιο σχολείο ποιότητας από το νηπιαγωγείο μέχρι και τα μεταπτυχιακά προγράμματα, μέχρι και τα προγράμματα δια βίου εκπαίδευσης, ένα σχολείο ποιότητας για το οποίο χρειάζεται παρέμβαση του Υπουργείου σας.
Αυτή την παρέμβαση, όμως, με τις συνεντεύξεις που κάνετε συνήθως για να ανακοινώσετε τις πολιτικές, την έχετε μεταφέρει στην επόμενη τετραετία, δηλαδή την ακυρώνετε. Λέτε δηλαδή ότι η κυβέρνηση αυτή δεν έχει σχέδιο για να παρέμβει ποιοτικά στο χώρο της παιδείας.
Αν βρισκόταν εδώ η μητέρα, θα σας έλεγε ότι δεν τα βγάζει πέρα η οικογένεια, δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ότι πολλές φορές αλλάζει ο οικογενειακός προγραμματισμός γιατί οι οικογένειες δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος των φροντιστηρίων, των διδάκτρων των ξένων γλωσσών, των υπολογιστών, των βιβλίων, της μουσικής.
Θα σας έλεγε ότι για να μπορεί να λειτουργεί το σχολείο ποιοτικά, χρειάζεται χρηματοδότηση. Αυτή τη χρηματοδότηση την έχει αρνηθεί η κυβέρνησή σας, απεναντίας υποχρηματοδοτεί κάθε χρόνο την παιδεία. Θα σας έλεγε ότι για να λειτουργούν σωστά τα σχολειά πρέπει οι εκπαιδευτικοί να πηγαίνουν και να συμμετέχουν στην περιπέτεια της γνώσης με χαρά, με όρεξη και αυτό σημαίνει ότι αμείβονται σωστά. Αυτό όμως δεν γίνεται.
Θα σας έλεγε, επίσης, ότι το σχολείο αυτό πρέπει να αξιολογηθεί, όπως αξιολογείται σ' όλες τις χώρες που καταγράφουν θετικά πρόσημα στην ποιότητα των σχολειών τους. Θα σας έλεγε το παράπονό της, ότι είναι δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα παιδιά που τέλειωσαν σχολές Τ.Ε.Ι., τμήματα πανεπιστημιακά, αλλά δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα. Γι' αυτό δεν κάνει τίποτε το Υπουργείο παρά μόνο ανακοινώσεις.

Στο τέλος, θα σας έλεγε ότι θέλει να δει το αύριο με αισιοδοξία, αλλά της στερείτε αυτή την αισιοδοξία επειδή δεν κάνετε κάποια παρέμβαση ποιότητας στο δημόσιο σχολείο.
Κύριε υπουργέ, αν στο βήμα αυτό είχαμε τη δυνατότητα σήμερα να καλέσουμε ένα μαθητή, ένα φοιτητή νομίζω ότι αυτός θα σας εγκαλούσε για πολιτικές οι οποίες είναι αντίθετες με τις πραγματικές ανάγκες της παιδείας. Θα σας έλεγε δηλαδή πως παρακολουθεί τα τελευταία χρόνια να επιχειρείται μια σαλαμοποίηση της δημόσιας παιδείας, να κόβετε κομμάτια και να τα περνάτε στην αγορά εργασίας, στην αγορά της εκπαίδευσης, να τα δίνετε βορά στους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης.
Θα σας έφερνε παραδείγματα. Θα σας έλεγε, δηλαδή, ότι όταν κάνει κανείς υποχρεωτική τη φοίτηση στο νηπιαγωγείο, φροντίζει να έχει ιδρύσει τέτοια και τόσα νηπιαγωγεία ώστε να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες και θα έκανε αντίστοιχες προσλήψεις νηπιαγωγών.
Θα σας έλεγε ότι όταν παρεμβαίνουμε «μεταρρυθμιστικά» στην τεχνική εκπαίδευση, θα πρέπει αυτή να την αναβαθμίσουμε και όχι να διώχνουμε σωρηδόν τους μαθητές και να έχουμε μείωση του 30% στο χώρο της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης και αντίστοιχη αύξηση στις ιδιωτικές σχολές.
Θα σας έλεγε βεβαίως, ότι με τη βάση του «10» τι έγινε στο τέλος; Υποβαθμίσαμε σχολές Τ.Ε.Ι., τις αφήσαμε να υπολειτουργούν, στερήσαμε την περιφέρεια από ανθρώπινο δυναμικό, δεν κάναμε καμία απολύτως ποιοτική αλλαγή στα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. και βεβαίως εξασφαλίσαμε δυναμική πελατεία για τους επιχειρηματίες των ΚΕΠ.
Τώρα, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα μας έλεγε αυτός ο φοιτητής ότι η Κυβέρνηση ξαναπαρεμβαίνει υπέρ των επιχειρήσεων. Και μάλιστα πώς παρεμβαίνει; Παρεμβαίνει λέγοντας ότι θέλει να ρυθμίσει ένα χώρο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τι λέει το ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ λέει, κύριε υπουργέ, ότι κάνετε μια βουτιά στην ατζέντα των προβλημάτων, αφήνετε τα καίρια ζητήματα που πρέπει να λύσετε, γυρίζετε τέσσερις-πέντε σελίδες και βρίσκετε ένα πρόβλημα υπαρκτό. Ναι, πρέπει να μπει τάξη στο χώρο των ΚΕΣ. Βεβαίως και πρέπει η ελληνική οικογένεια να ξέρει, ποια είναι η ποιότητα αυτών των αδιαβάθμιστων, των μη τυπικών Κέντρων Επαγγελματικών Σπουδών. Όμως, εκείνο που περιμένει η ελληνική οικογένεια είναι να τα ρυθμίσετε ως τέτοια, να τα ρυθμίσετε δηλαδή ως κέντρα μεταλυκειακής μη τυπικής εκπαίδευσης. Δεν προκύπτει αυτό από το νομοσχέδιο. Θα τα πούμε στη συνέχεια.
Λέει, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ πως οι θέσεις μας που είναι γνωστές, διατυπώνονται ακόμα μια φορά. Οι θέσεις μας είναι προτεραιότητα στην ποιότητα, προτεραιότητα στη δημόσια παιδεία, προτεραιότητα στο δημόσιο σχολείο, προτεραιότητα στο δημόσιο πανεπιστήμιο, σωστή χρηματοδότηση με το 5%, αξιολόγηση αυτού του σχολείου, αυτοδιοίκητο ουσιαστικά πανεπιστήμιο και όχι ελεγχόμενο. Είναι γνωστή η θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Λέμε ναι στο μη κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο και προκρίνουμε τη συνεργασία του δημόσιου ελληνικού σχολείου με τα καλύτερα από τα ξένα πανεπιστήμια στο εξωτερικό και σε επίπεδο ερευνητικό και σε επίπεδο επιστημονικό και σε επίπεδο προπτυχιακό και σε επίπεδο μεταπτυχιακό. Και λέμε ναι, αυτό προβλέπει το ευρωπαϊκό δίκαιο στην εγκατάσταση των ξένων δημόσιων πανεπιστημίων στη χώρα μας, των ιδίων, όχι μέσω ατζέντηδων. Όχι εμπορευματοποίηση στο χώρο της ανώτατης παιδείας. Είμαστε αντίθετοι σ' αυτή τη λογική. Γι' αυτό λέμε όχι στο νομοσχέδιο αυτό το οποίο επιχειρεί νομιμοποίηση των αυθαιρέτων.
Κύριε υπουργέ, η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων είναι παλιά στρατηγική στην Ελλάδα και έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα και σε χωροταξικό χάος. Νομίζετε ότι μεταφέροντας την ίδια λογική νομιμοποίησης αυθαιρέτων στο χώρο της παιδείας κινείστε σύμφωνα με τις επιταγές και τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, κινείστε σε λογική ποιοτικής αναβάθμισης;
Γι' αυτό στο ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζουμε ότι στη λογική της ρύθμισης του μεταλυκειακού χώρου, χρειάζεται μια ανεξάρτητη αρχή η οποία δεν θα είναι κομματικό όργανο ελέγχου, μια αρχή την οποία μπορεί να την περνάει η Βουλή, η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων με μια αυξημένη πλειοψηφία και η οποία να' χει μέσα σοβαρούς ανθρώπους.
Αλλά για να λειτουργήσει αυτή η αρχή, κύριε υπουργέ, χρειάζεται να υπάρχει ένας νόμος. Και αυτός ο νόμος χρειάζεται να' χει κάποιες προϋποθέσεις. Αυτά τα οποία έλεγε προηγουμένως ο Εισηγητής της πλειοψηφίας –και τον ευχαριστώ για την ευχή και την πρόβλεψη που έκανε- είναι πραγματικά άξια απορίας. Αυτά τα περί αυστηρότητας κριτηρίων, για όποιον έχει διαβάσει το νομοσχέδιο, προκαλούν θυμηδία.
Κύριοι συνάδελφοι, όσα λέει ο νόμος για τη ρύθμιση του χώρου των ΚΕΣ είτε ως κολλεγίων είτε ως ΚΕΣ είναι σε απόλυτη αοριστία. Είναι αόριστα παντελώς. Δηλαδή και ανεξάρτητη αρχή να κάνουμε, που πρέπει να γίνει αν υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση για ρύθμιση του χώρου, θα πρέπει να υπάρχει ένας νόμος ο οποίος θα πρέπει να δώσει τα κριτήρια, τα δεδομένα, στην ανεξάρτητη αρχή. Με βάση ποια κριτήρια, ποια δεδομένα θα λειτουργήσει αυτή η αρχή; Αυτός ο νόμος, όσον αφορά τα κριτήρια για την αξιολόγηση των ΚΕΣ, προβλέπει αυτά τα οποία χρειάζονται για να ιδρυθεί μια απλή εμπορική εταιρεία, μια ανώνυμη εταιρεία, μια ομόρρυθμη εταιρεία όσον αφορά το τυπικό μέρος της ίδρυσης και όσον αφορά το σκέλος της λειτουργίας, αυτά τα οποία προβλέπει δεν είναι λιγότερα ή περισσότερα απ' αυτά που χρειάζεται για να ανοίξει ένα επαρχιακό φροντιστήριο ξένων γλωσσών ή ηλεκτρονικών υπολογιστών. Τίποτε άλλο.
Είναι πραγματικά πρόκληση. Να ζητήσετε και εσείς εδώ να μας πουν πού είναι η αυστηρότητα.
Ένας χώρος είναι αυστηρός, η εγγυητική επιστολή των πεντακοσίων χιλιάδων για να ληφθεί άδεια λειτουργίας, τίποτε άλλο. Αυτό, βέβαια, διαβάζεται, όπως ξέρετε, από πολλές πλευρές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πραγματικά στο χώρο αυτό έχουμε ανάγκη από παρέμβαση από πλευράς του Υπουργείου, γι' αυτό και προτείναμε ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα της σταθμισμένης βάσης -προτείνουμε σταθμισμένη βάση, αντί της βάσης του 10- η οποία θα αξιολογεί κάθε χρόνο τα μαθήματα, για να είναι αντίστοιχη και δίκαιη η εισαγωγή των παιδιών στα δημόσια πανεπιστήμια.
Είναι κάτι το οποίο το Υπουργείο θα πρέπει να το δει. Είναι άμεσο, όπως είναι άμεσο και ξεκάθαρο ότι θα πρέπει να παρέμβουμε στο χώρο του δημόσιου γυμνασίου, του σχολείου, του λυκείου, θα πρέπει να λύσουμε το ζήτημα των εισαγωγικών εξετάσεων, της εισαγωγής των παιδιών στα δημόσια πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι., γιατί ειδάλλως, κύριε Υπουργέ, θα είστε αναπολόγητος απέναντι στα νέα παιδιά, τα οποία ευλόγως σας κατηγορούν ότι υποκύπτετε στις πιέσεις επιχειρηματιών.
Διότι, κύριοι συνάδελφοι, για να περάσω στο δεύτερο μέρος, πράγματι υπάρχει ένας χώρος ο οποίος χρειάζεται ρύθμιση. Και αυτός ο χώρος είναι δυόμισι χιλιάδες επιχειρήσεις ΚΕΣ διαφόρων ειδικοτήτων και άλλες δυόμισι χιλιάδες επιχειρήσεων οι οποίες ασχολούνται με την πληροφορική, με την παροχή ECDL κ.λπ. Όντως χρειάζεται παρέμβαση και ρύθμιση.
Αυτή, όμως, την παρέμβαση δεν την κάνει το νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο στην ουσία έχει 30 άρθρα, από τα οποία το ένα μόνο προβλέπει για τις τέσσερις χιλιάδες εννιακόσιες εβδομήντα ή όσες είναι επιχειρήσεις και όλα τα άλλα 29 άρθρα ασχολούνται με τα ΚΕΣ, τα οποία ο Υπουργός τα αναβαθμίζει σε κολλέγια.
Και επειδή τα επιχειρήματα της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου είναι απολύτως έωλα, θα σας αναφέρω το συγκεκριμένο και χαρακτηριστικότερο, αυτό που αναφέρεται στον τίτλο του νομοσχεδίου. Ίδρυση, λοιπόν και λειτουργία κολλεγίων, λέει το Υπουργείο με το νομοσχέδιο το οποίο εισηγείται. Όταν στη συνέχεια διαβάσει κανείς την αιτιολογική έκθεση, διαπιστώνει ότι το Υπουργείο χωρίζει την εκπαίδευση σε δύο κλάδους, στην τυπική, όπου τυπική είναι από νηπιαγωγείο μέχρι τα μεταπτυχιακά και μη τυπική εκπαίδευση, στην οποία μη τυπική εκπαίδευση είναι αυτά τα ΚΕΣ.
Όμως, το Υπουργείο δεν επιλέγει έναν όρο από τη μη τυπική εκπαίδευση για να ονοματίσει αυτά τα 30 ΚΕΣ, για τα οποία επιφυλάσσει ξεχωριστή μεταχείριση. Τα ονομάζει κολλέγια. Τα ονομάζει κολλέγια, στέλνοντας σαφέστατα ένα μήνυμα στην κοινωνία, στέλνοντας ένα μήνυμα στις οικογένειες και σε μια κρίσιμη στιγμή, στη στιγμή που έχουν βγει τα αποτελέσματα και περιμένουν τα παιδιά να δουν σε ποιες σχολές θα περάσουν και πού θα πάνε. Θα αναχωρήσουν για το εξωτερικό, θα μείνουν εδώ ή τι άλλο;
Κολλέγια, λοιπόν, τα ονομάζει. Μα, κολλέγια, κύριε Υπουργέ, σε όλο το χώρο, στο δυτικοευρωπαϊκό, στην Αμερική, στην Αυστραλία, είναι ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εάν, λοιπόν, θέλετε πράγματι να ρυθμίσετε το χώρο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης, γιατί δεν μας λέτε ότι ρυθμίζετε τα κέντρα μεταλυκειακής μη τυπικής εκπαίδευσης ή όπως αλλιώς θέλετε, αλλά επιλέγετε τον όρο ο οποίος είναι όρος της τυπικής εκπαίδευσης σε όλο τον άλλο κόσμο; Τι μήνυμα στέλνετε στην κοινωνία; Τι μήνυμα στέλνετε στα παιδιά; Αυτό που σας είπα προηγουμένως, της λάθος πολιτικής, της πολιτικής σαλαμοποίησης, της πολιτικής νομιμοποίησης των αυθαιρέτων.
Θέλω να υπογραμμίσω ότι όταν συζητούσαμε με τους φορείς, σας είπαν και δεν το σχολιάσατε πως τα πανεπιστήμια στην Αγγλία, στην Βρετανία είναι αξιολογημένα και ιεραρχημένα.

Κύριε Πρόεδρε, ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Σας είπαν, επίσης, ότι τα πανεπιστήμια τα οποία συνεργάζονται με αυτά τα ΚΕΣ στην Ελλάδα είναι από τα τελευταία στην κατάταξη. Σας είπαν, επίσης, ότι οι σπουδές που παρέχονται στην Ελλάδα είναι ακόμα χειρότερες από αυτές που παρέχονται από τα κατώτερα στην ιεράρχηση βρετανικά πανεπιστήμια. Αυτή είναι η φιλοδοξία σας;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δυστυχώς, το νομοσχέδιο είναι σε αντίθεση με τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής παιδείας.
Οι Έλληνες και τα παιδιά τους, τα ελληνόπουλα, θέλουν ποιοτική παρέμβαση. Η ελληνική οικογένεια επιμένει για ποιότητα. Και το νομοσχέδιο, δυστυχώς, είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Γι' αυτό και το καταψηφίζουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ.