Χαιρετισμός Γιώργου Α. Παπανδρέου στην εκδήλωση για την επέτειο της εξέργεσης των αγροτών στο Κιλελέρ

Σεβασμιότατοι, αγαπητοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης, αγαπητοί συνάδελφοι, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και των αγροτικών φορέων, φίλες και φίλοι, σήμερα, είμαστε εδώ για να τιμήσουμε μια μεγάλη παράδοση της επαρχίας, μια μεγάλη παράδοση της αγροτιάς, μια μεγάλη παράδοση της Ελληνικής μας ιστορίας, το Κιλελέρ.

Μια παράδοση αγώνα ενάντια στους τσιφλικάδες, στους μεσάζοντες, στην εκμετάλλευση που, με μπροστάρη τον Μαρίνο Αντύπα, είχε ένα μήνυμα. Το μήνυμα είναι ότι, όταν θέλει ο Ελληνικός λαός, όταν θέλει η αγροτιά, μπορεί.

Μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, μπορούμε να αλλάξουμε την Ελλάδα, μπορούμε να αλλάξουμε την αγροτική ανάπτυξη, προς μια σωστή, ανθρώπινη, αναπτυξιακή κατεύθυνση. Αλλά χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Θα έλεγα, χρειάζεται η κατοχύρωση τριών βασικών δικαιωμάτων.

Πρώτο δικαίωμα είναι, να αισθάνεται ο αγρότης, να ξέρει ο αγρότης, ότι η Πολιτεία τον υπηρετεί, ότι είναι κοντά του. Δεύτερο δικαίωμα είναι το δικαίωμα της σιγουριάς, της ασφάλειας και της προοπτικής, της ελπίδας.

Το τρίτο δικαίωμα είναι, το δικαίωμα της αξιοπρέπειας, του σεβασμού απέναντι στον αγρότη και την αγρότισσα. Και μια ανάγκη. Ανάγκη να ξαναοργανωθεί το αγροτικό κίνημα, να ξαναπιστέψει ο αγρότης στη δύναμή του, να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί, για τις νέες εξελίξεις που υπάρχουν παγκοσμίως, όχι μόνο στην Ελλάδα, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην παγκόσμια αγορά.

Για το πρώτο δικαίωμα, του να είναι κοντά η Πολιτεία στον αγρότη, θέλω να φέρω ένα παράδειγμα. Είδα στον τοπικό Τύπο κ. υπουργέ, ότι αυτές τις μέρες, έχετε αποφασίσει να επιστρέψετε τις οφειλές, οι οποίες έχουν αργήσει εδώ και πάρα πολλούς μήνες, προς τους αγρότες.

Εντυπωσιάστηκα. Εντυπωσιάστηκα, διότι αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εμφανίζομαι πολύ περισσότερο, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, για να έρχονται αυτές οι οφειλές στον αγρότη.

Αλλά ξέρετε, όταν μιλάμε για δικαιώματα, το θέμα δεν είναι να φωνάξει η αντιπολίτευση, να διαμαρτυρηθεί η αντιπολίτευση γι? αυτά τα οποία δικαιούται ο αγρότης. Αυτά θα έπρεπε να ήταν αυτονόητα. Όπως και αυτονόητο θα έπρεπε να ήταν, να είχε προχωρήσει το έργο της Κάρλας, από το 2004 οπότε εγκαταλείφτηκε. Γιατί μιλάμε για τους υδάτινους πόρους. Εγκαταλείφτηκε αυτό το έργο. Τι γίνεται με αυτό το έργο;

Δικαίωμα, λοιπόν, είναι ο αγρότης να αισθάνεται την Πολιτεία κοντά του. Και πράγματι, η νέα ΚΑΠ είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία από την προηγούμενη ΚΑΠ. Η προηγούμενη ΚΑΠ είχε ως βάση τις επιδοτήσεις των προϊόντων και, αυτή η ΚΑΠ, ουσιαστικά, έχει ως βάση να προετοιμάσει τον αγρότη για να βγει στην ελεύθερη αγορά.

Δεν είναι εύκολο, αλλά εγώ σας ρωτώ δύο πράγματα: Έχει η Ελλάδα τη δυνατότητα να ανταγωνιστεί το εθνικό μας προϊόν στην ελεύθερη αγορά; Η Ελλάδα έχει τεράστια πλεονεκτήματα, για να μπορεί να ανταγωνιστεί ο αγρότης την διεθνή αγορά. Τεράστια πλεονεκτήματα. Και περιβαλλοντικά, και ποιοτικά, και έχει και το ανθρώπινο δυναμικό.

Όμως, δεν θα το κάνει μόνος του ο αγρότης. Χρειάζεται να είναι κοντά του η Πολιτεία. Χρειάζεται να είναι κοντά του με σχέδιο η Πολιτεία. Και ακριβώς, η νέα ΚΑΠ είχε ως στόχο, όχι απλώς να του μοιράσει κάποια χρήματα, αλλά να τον προετοιμάσει μέχρι το 2013, που είναι κοντά πια, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του ο Έλληνας αγρότης.

Δεν είναι φθίνουσα η αγροτική οικονομία, θεωρητικώς, δεν είναι φθίνουσα. Βεβαίως, είναι φθίνουσα σήμερα. Αν ρωτήσετε τον κτηνοτρόφο, σου λέει «δεν αντέχω». Δεν αντέχει από τα καρτέλ, από τους μεσάζοντες, από τις χαμηλές τιμές. Ο καπνοπαραγωγός βλέπει να είναι φθίνουσα η πορεία. Αλλά είναι πράγματι φθίνουσα; Είναι φθίνουσα, διότι δεν έχει γίνει ο σχεδιασμός και δεν υπάρχουν οι υποδομές για τις διεθνείς αγορές.

Για την Ελλάδα, ο αγροτικός τομέας μπορεί να γίνει ξανά η αιχμή του δόρατος της ανάπτυξης στην Περιφέρεια. Βεβαίως, με μία νέα κατεύθυνση. Μια νέα κατεύθυνση, που πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε. Σημαίνει προϊόν ποιότητας, σημαίνει προϊόν ονομασίας προέλευσης, σημαίνει προϊόν που ουσιαστικά θα έχει πολύ μεγαλύτερη τιμή στη διεθνή αγορά, όπου η επένδυσή μας θα πρέπει να είναι στον άνθρωπο, στον αγρότη, στην εκπαίδευσή του, στην ενημέρωσή του, στις απαραίτητες υποδομές.

Εκεί είναι που χρειάζεται η Πολιτεία να είναι κοντά στον αγρότη, για να τον προετοιμάσει, για να μπορεί να βγάλει πραγματικά ποιοτικά προϊόντα. Όταν θα ακούει ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Ρώσος, ο Αμερικανός, ο οποιοσδήποτε, «ελληνικό αγροτικό προϊόν», θα λέει: αυτό το προϊόν, είναι προϊόν ποιότητας, είναι προϊόν με αξία, είναι προϊόν για το οποίο, εμείς, οι Έλληνες θα είμαστε περήφανοι.

Αυτό όμως, φίλες και φίλοι, σημαίνει επίσης, ότι δεν μπορεί να γίνεται ο σχεδιασμός με τη λογική - άκουσα και τον Νομάρχη - ότι επειδή έχουμε κάποιον υπουργό στην περιοχή, θα μας κάνει και κανένα έργο. Να τελειώσει το «κατόπιν ενεργειών», να φύγουν οι αρμοδιότητες στην Περιφέρεια. Να φύγουν οι πόροι στην Περιφέρεια. Η Περιφέρεια πρέπει να αποφασίζει, και όχι να σκορπίσουμε το κράτος και τα Υπουργεία σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας.

Να περάσουμε αρμοδιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, να περάσουμε στην κοινωνία την εξουσία και τα χρήματα, τα οποία είναι τελικά χρήματα του Ελληνικού λαού. Κανενός υπουργού, κανενός παράγοντα, κανενός κομματικού, ο οποίος μπορεί να τα διαχειρίζεται όπως θέλει.

Είναι δικά σας τα χρήματα και, εσείς, πρέπει να είσαστε εκείνοι που θα έχετε τις βασικές αποφάσεις στα χέρια σας.

Και βεβαίως, ποια είναι η νέα κατεύθυνση; Η νέα κατεύθυνση είναι να παραχθούν προϊόντα, που θα έχουν ως στόχο την «πράσινη ανάπτυξη», που σημαίνει σεβασμό στο περιβάλλον. Ναι, πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή τη μεγάλη μας δυνατότητα. Βεβαίως, θίγουμε ένα μεγάλο θέμα, εδώ, για τον κάμπο, όπου εσείς έχετε προβλήματα περιβαλλοντικά, έχετε προβλήματα υδροφόρου ορίζοντα, έχετε προβλήματα από τη ρύπανση, από τις, πολύ σημαντικές και πολύχρονες, καλλιέργειες με λιπάσματα και φυτοφάρμακα.

Το θέμα του περιβάλλοντος δεν πρέπει να το δει ο αγρότης μόνον ανταγωνιστικά. Διότι το θέμα του περιβάλλοντος είναι βασικό στοιχείο στο νέο ποιοτικό προϊόν, για να βγάλουμε προϊόντα ανταγωνιστικά, αλλά το θέμα του περιβάλλοντος έχει σχέση και με τη δική σας και τη δική μας υγεία. Με τη δική σας και τη δική μας ποιότητα ζωής. Με την ποιότητα ζωής των παιδιών μας, με την ποιότητα ζωής όλης της χώρας. Μια «πράσινη ανάπτυξη», λοιπόν, πρέπει να είναι ο στόχος μας.

Κι εδώ, έρχομαι και στο μεγάλο πρόβλημα, για το οποίο, θέλω ξεκάθαρα να πω, διότι υπάρχει αυτή η διένεξη μεταξύ Θεσσαλίας και Αιτωλοακαρνανίας, το εξής: Μια σοβαρή κυβέρνηση, δεν θα άφηνε αυτή τη διένεξη να φτάσει εκεί όπου είναι σήμερα. Να συγκρούονται πια δύο περιοχές, μέχρι να φτάσουν σχεδόν σε μια εμφύλια σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Ελλήνων.

Μια σοβαρή κυβέρνηση θα είχε τρεις αρχές. Πρώτα απ? όλα, να δούμε την ευμάρεια των αγροτών και τη βιωσιμότητα των προϊόντων που καλλιεργεί ο κάμπος. Δεύτερον, να δούμε το πραγματικό πρόβλημα των υδάτινων πόρων του κάμπου.

Τρίτον, να δούμε το θέμα του περιβάλλοντος και, βεβαίως, και τις «ευαισθησίες» που υπάρχουν και στην Αιτωλοακαρνανία. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, θα έπρεπε να αναλάβει πρωτοβουλία, για να βρεθούν οι λύσεις, θα έπρεπε να συζητήσει και με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και με τις αγροτικές οργανώσεις και να βρεθούν οι λύσεις, οι οποίες θα κοιτάνε, όχι πίσω, αλλά μπροστά. Στον νέο αιώνα, στη νέα εποχή, σε νέες αιχμές του δόρατος, οι οποίες πρέπει να είναι για την ανάπτυξή μας.

Αυτό, όμως, σημαίνει και σοβαρές μελέτες. Και ερωτώ: Από το 2004, ακούμε από τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, ότι θα γίνουν οι μελέτες για τις περιοχές της Περιφέρειας. Μα βεβαίως, χρειάζονται μελέτες, για να δούμε ποια θα είναι η αναπτυξιακή ταυτότητα κάθε περιοχής. Η νέα αναπτυξιακή της ταυτότητα.

Είδατε καμία μελέτη; Έτσι, στον αέρα θα σχεδιάσουμε; Ή έτσι, επειδή ο κάθε υπουργός έχει το ρουσφέτι που θέλει να κάνει, το «κατόπιν ενεργειών»; Δεν είναι σοβαρή η Πολιτεία που δεν σχεδιάζει για τον αγρότη και την Περιφέρεια σήμερα, για να μπορεί να γίνει πράγματι η αιχμή του δόρατος για την ανάπτυξη. Άρα λοιπόν, αυτό είναι το πρώτο δικαίωμα, το οποίο εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να έχει ο αγρότης. Η Πολιτεία να είναι κοντά του, να σχεδιάζει, να τον βοηθά, να τον υποστηρίζει.

Δεύτερο δικαίωμα, το δικαίωμα στη σιγουριά. Πράγματι, με τους άγριους ανέμους της παγκοσμιοποίησης και της οικονομίας, βρίσκεται η οικονομία μας σε μια δύσκολη θέση. Θα αφήσουμε, απλώς, έτσι, την άγρια διεθνή οικονομία, χωρίς καμία προετοιμασία, όχι μόνο του αγρότη, αλλά και της Περιφέρειας;

Τι γίνεται με τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, με τις βιοτεχνίες; Τι γίνεται με την ευκολία, με την οποία αυτή η κυβέρνηση αφήνει διάφορα πολυκαταστήματα να ιδρυθούν, να εγκατασταθούν μέσα στα κέντρα των πόλεων, δίπλα στα κέντρα των πόλεων, με αποτέλεσμα, βεβαίως, και την ανεργία και το κλείσιμο πάρα πολλών μικρών καταστημάτων και εμπορικών κέντρων.

Αυτή είναι η ανάπτυξη; Θα αφήσουμε, με πλήρη ασυδοσία και χωρίς σχεδιασμό, την ανάπτυξη της Περιφέρειας;

Αντιθέτως, εάν είχαμε έναν σοβαρό σχεδιασμό, που θα συνδύαζε την περιβαλλοντική και την ποιοτική ανάπτυξη του αγροτικού προϊόντος, μαζί με τη μεταποίηση, μαζί με υπηρεσίες, όπως είναι οι τουριστικές και άλλες υπηρεσίες για την Περιφέρεια, θα μπορούσαμε να είχαμε μια νέα ταυτότητα περιφερειακής ανάπτυξης, βιώσιμης, ουσιαστικής, για τις νέες γενιές, αλλά βεβαίως και για όλους μας.

Γι? αυτό, ακριβώς, χρειάζεται και ένα ισχυρό αγροτικό κίνημα να διαμορφωθεί ξανά και είμαστε εδώ, κι εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, για να συμβάλουμε, να βοηθήσουμε τα κινήματα, πάντα με την αυτονομία τους, στην εκ νέου ανάπτυξη αυτού του αγροτικού κινήματος, για τις νέες «προκλήσεις» που έχουμε μπροστά μας. Αυτό σημαίνει επίσης, φίλες και φίλοι, ότι χρειάζεται να επενδύσουμε.

Ακούγονται συνθήματα

Είναι το μήνυμα ότι, το ΠΑΣΟΚ, κάνει πορεία στον λαό. Ξεκινάμε από εδώ, από το Κιλελέρ, για να δώσουμε το μήνυμά μας σε όλη την Ελλάδα.

Είναι πράγματι ανάγκη ανατροπής. Ένα ισχυρό αγροτικό κίνημα θέλει και ένα ισχυρό εκπαιδευτικό φορέα. Έχουμε προτείνει, ως ΠΑΣΟΚ, την συνεργασία του κράτους με τους αγροτικούς φορείς, την ΠΑΣΕΓΕΣ, την ΓΕΣΑΣΕ.

Να δημιουργηθεί Σχολή, Πανεπιστήμιο, αν θέλετε, μη κρατικό, όχι ιδιωτικό, αλλά των φορέων των αγροτών. Η γνώση να είναι του ίδιου του αγρότη, για να μπορεί ο αγρότης να εκπαιδεύεται, να είναι επαγγελματίας, να είναι εκείνος, ο οποίος πράγματι αισθάνεται ότι επιλέγει το επάγγελμά του.

Αυτό το οποίο θέλουμε να πούμε στους νέους αγρότες είναι ακριβώς αυτό. Ο νέος αγρότης δεν θα πρέπει να αισθάνεται ότι έχει αναλάβει αυτό το επάγγελμα ως μοίρα, αλλά ότι είναι επιλογή του, διότι θέλει να είναι αγρότης, διότι ο αγρότης θα πρέπει να είναι ο επαγγελματίας αγρότης, ο ενημερωμένος αγρότης, ο εκπαιδευμένος αγρότης, ο αγρότης με κύρος, με σιγουριά και ασφάλεια για τις υποδομές του στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια, σε όλες τις υποδομές, τις οποίες χρειάζεται μια οποιαδήποτε τοπική βιώσιμη κοινωνία.

Και το τρίτο δικαίωμα, είναι το δικαίωμα στο σεβασμό, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Δικαίωμα στο σεβασμό και στην αξιοπρέπεια, σημαίνει πρώτα απ? όλα ειλικρίνεια. Δεν είδαμε αυτή την ειλικρίνεια, όταν ο πρωθυπουργός έλεγε ότι θα προχωρήσει το εργοστάσιο βιοαιθανόλης, ότι δεν θα κλείσει το εργοστάσιο ζάχαρης και ότι θα εγγυηθεί στους εργαζόμενους. Τώρα, ακούμε ότι θα πάρουν πρόωρες συντάξεις, βεβαίως, μειωμένες συντάξεις, ή ότι θα φύγουν οι θυγατρικές εταιρείες της βιομηχανίας.

Δεύτερον, σεβασμός δεν υπάρχει όταν, στον νέο, αντί να του δώσεις προοπτική για σίγουρη δουλειά, του λες «έλα στο γραφείο μου, το βουλευτικό, για να σε διορίσω σε κάποιο STAGE».

Είναι αίσχος, σήμερα, να υπάρχει ακόμα αυτή η αντίληψη της εκμετάλλευσης της νέας γενιάς από κάποιους κομματικούς παράγοντες. Εμείς, θέλουμε να δώσουμε δικαίωμα στην εργασία, όπως θέλουμε να δώσουμε δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία και την πρόνοια, για κάθε πολίτη της χώρας.

Και τρίτον, για να βοηθήσουμε ώστε να περάσουμε στη νέα γενιά την αγροτική ανάπτυξη, αυτό σημαίνει αξιοπρέπεια και για τον παλαίμαχο αγρότη και την αγρότισσα. Γι/ αυτό, εμείς λέμε στο Πρόγραμμά μας, η κατώτερη σύνταξη του αγρότη να είναι στα 550 ευρώ για το μεμονωμένο άτομο και, στα 950 ευρώ, για το ζευγάρι.

Και βεβαίως - το συζητήσαμε στη Βουλή προχθές, με αυτό το έκτρωμα του ασφαλιστικού νομοσχεδίου - θα προχωρήσουμε εμείς, αυτή είναι η δέσμευσή μας, στην εξίσωση του αγρότη, σε ό,τι αφορά τα συνταξιοδοτικά του δικαιώματα, με όλους τους συνταξιούχους του ΙΚΑ, δηλαδή, να μπορεί να παίρνει σύνταξη μετά από 37 χρόνια, ανεξαρτήτως ηλικίας και, βεβαίως, να μπορεί να παίρνει σύνταξη στα 60 του χρόνια, όταν είναι ιδιαίτερα βαριές οι συνθήκες εργασίας. Αυτή είναι η δέσμευσή μας.

Φίλες και φίλοι, θέλω να σας ευχαριστήσω που, και σήμερα, τιμήσαμε αυτή τη μεγάλη γιορτή, αυτή τη μεγάλη επέτειο, τον ξεσηκωμό του Κιλελέρ, που δείχνει ακριβώς τον δρόμο της ελπίδας, που δείχνει ότι μπορούμε, όταν θέλουμε, να προχωρήσουμε μπροστά. Και να ξέρετε ότι, με ειλικρίνεια, θα είμαι και θα είμαστε κοντά σας, στους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο.

Να είστε καλά.