Βέτο και μικροπολιτική

Με ένα βέτο που ασκήθηκε για τα πανηγύρια στην Ελλάδα (αν και δεν θα μπορούσε να αποφύγει ούτε ο… Πήλιος Γούσης), ο Κ. Καραμανλής επιστρέφει από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ εν μέσω ατμόσφαιρας… συγκρατημένου ρωμαϊκού θριάμβου που καλλιεργούν οι επικοινωνιολόγοι του. Μια ακόμη απόδειξη του ότι, όταν δεν κάνουμε εξωτερική πολιτική εξάγοντας τα εσωτερικά μας προβλήματα, χρησιμοποιούμε τα εθνικά θέματα για να διαχειριζόμαστε τα αδιέξοδα της εσωτερικής μας πολιτικής.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η άρνηση της Ελλάδας να συναινέσει στην ένταξη της FYRΟΜ στο ΝΑΤΟ πριν επιλυθεί το πρόβλημα με το όνομα ήταν ενδεδειγμένη. Ικανοποιούσε απόλυτα την τεράστια πλειονότητα της ελληνικής κοινής γνώμης και έβρισκε σύμφωνα τα κόμματα της αντιπολίτευσης που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δεν επιδίωξαν να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη προβάλλοντας μαξιμαλιστικούς στόχους.

Η στάση της αντιπολίτευσης έχει ιδιαίτερη σημασία. Όχι τόσο επειδή η ελληνική αποστολή πήγε στο Βελιγράδι με δηλωμένη την εθνική συναίνεση στους χειρισμούς που είχε αποφασίσει, αλλά κυρίως διότι τέτοια φαινόμενα σπανίζουν στην ελληνική πολιτική σκηνή. Δεν είναι μακριά η εποχή που ο κ. Καραμανλής ήταν στην αντιπολίτευση και εγκαλούσε τον τότε πρωθυπουργό και τον τότε υπουργό Εξωτερικών για ενδοτικότητα και μειοδοσία σε κρίσιμες αποφάσεις επί εθνικών θεμάτων.

Επιπλέον τον κ. Καραμανλή βοήθησαν να διατηρήσει τη στάση που επέλεξε, οι… ακραίοι εθνικιστές των Σκοπίων. Η υστερική προπαγάνδα που εξαπέλυσαν τα τελευταία 24ωρα, η παραποίηση της ελληνικής σημαίας και η αποκάλυψη των αλυτρωτικών βλέψεων με χάρτες που έστελναν τα σύνορά τους στο Αιγαίο έκαναν το ελληνικό βέτο μονόδρομο και την ελληνική στάση κατανοητή σε συμμάχους που θεωρούσαν το θέμα του ονόματος διένεξη περί όνου σκιάς.

Τέλος, ευνοϊκό ήταν και το γεγονός ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους βρίσκεται κοντά στο τέλος της θητείας του, έχει πάψει να «τρομοκρατεί» τους Ευρωπαίους ηγέτες (με εξαίρεση τα νεότερα μέλη της Συμμαχίας που διαπνέονται από αθεράπευτο αντισοβιετισμό) και δεν θα είναι παρών στην επόμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, την άνοιξη του 2009. Οι πιέσεις των ΗΠΑ δεν είχαν το αποτέλεσμα άλλων εποχών. Άλλωστε, εκτός των Σκοπίων, έξω από το ΝΑΤΟ έμειναν και άλλοι προστατευόμενοι του Μπους.

Λένε, και σωστά, ότι η μεγαλοψυχία φαίνεται στις καλές στιγμές. Ο κ. Καραμανλής και οι συνεργάτες του έδειξαν πολιτική μικροψυχία. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έβαλε ένα ακόμη… βέτο, απορρίπτοντας μετ’ επαίνων την πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου να πάει την τελευταία στιγμή στα Σκόπια και να μεταφέρει στην πολιτική ηγεσία της γειτονικής χώρας το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να υποχωρήσει άλλο.

Ήταν φυσικό να γίνει το επόμενο βήμα και να σερβιριστεί το άλλο βέτο σαν θρίαμβος. Δεν υπάρχει πρόθεση να μειώσουμε το αποτέλεσμα της Συνόδου, αλλά πρέπει να επισημάνουμε το αυτονόητο. Ότι δηλαδή η άλλη πλευρά ήταν εκείνη που καιγόταν να γίνει μέλος, ότι η Ελλάδα είχε το απόλυτο πλεονέκτημα, ότι χωρίς τη συναίνεσή μας η ένταξη θα ήταν όνειρο απατηλό, ότι τα Σκόπια κινδυνεύουν από έξαρση του αλβανικού εθνικισμού, ότι βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο. Και παρόλα αυτά, η Αθήνα δεν πέτυχε να κάνει τη γειτονική χώρα να υποχωρήσει ούτε ένα βήμα από τις θρασύτατες και παράλογες θέσεις της. Το βέτο ήταν η μόνη λύση, αλλά απέχει πολύ από την ανάδειξή του σε ελληνικό θρίαμβο. Πολύ περισσότερο που κανείς δεν ξέρει τα ανταλλάγματα που ίσως συμφωνήθηκαν στο παρασκήνιο και που είναι αμφίβολο αν υπάρχει επεξεργασμένο σχέδιο για τις επιπτώσεις από το σκηνικό της επόμενης ημέρας.

Η κυβέρνηση, όμως, δείχνει ότι της αρκεί η πρόσκαιρη ανάκαμψή της στα γκάλοπ και η προσωρινή ανάσα που της εξασφαλίζουν οι θριαμβολογίες, χάρη στις οποίες κουκουλώνονται παλαιά σκάνδαλα και μπαίνουν στο περιθώριο νέα καυτά θέματα. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι ο Χρήστος Ζαχόπουλος καλείται άρον-άρον να δώσει κατάθεση στον ανακριτή, την επαύριο των ύμνων για το βέτο. Ούτε είναι σύμπτωση ότι θάφτηκε το αίτημα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ασφαλιστικό, που απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την ισχνή γαλάζια κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Το βέτο ήταν το χαλί κάτω από το οποίο κρύφτηκαν τα κυβερνητικά σκουπίδια. Ας μην εφησυχάζουν όμως στο Μέγαρο Μαξίμου. Οι διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια μπορεί να καθυστερήσουν. Αλλά τα προβλήματα από την αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη λαίλαπα θα επανέλθουν σύντομα και μάλιστα οξύτερα.

http://digital.stokarfi.gr/ind_page2.htm